 |
| ఆమె (By: kadambari) |
శ్రావణబెళగొళ- అనే జైన పుణ్యక్షేత్రము సు ప్రసిద్ధమైనది.
ప్రపంచ ఖ్యాతి గాంచిన ఈ జైన క్షేత్రము కర్ణాటక రాష్ట్రములో ఉన్నది.
ఈ కోవెలకు దగ్గరలో ఒక చిన్న గుడి ఉన్నది.
అదే "గుల్లికాయ అజ్జి దేవళము".
గుల్లెకాయి అజ్జి మండపము
(गुल्लेकायी अज्जी मंडप) :-
Gullekayi Ajji ఈ గుడిలోని ప్రతిమకు ఒక స్థానిక స్థల గాధ (legend) చెబుతారు.
గంగ వంశ చక్రవర్తుల - మంత్రిగా వాసికెక్కినవాడు చాముండరాయుడు.
క్రీస్తు పూర్వము 983 - బాహుబలి/ గోమఠేశుని విగ్రహనిర్మాణానికి పూనుకుని,
విజయవంతముగా పూర్తి చేసాడు.
అంతటి ఘన విగ్రహాది నిర్మాణాలను తానే చేయగలవాడినని- అతనికి గర్వము కలిగింది.
ఇక తన కీర్తి దశదిశలా వ్యాపించేలా- మహామస్తకాభిషేకాన్ని చేయ పూనుకున్నాడు.
తేనె, కుంకుమ, పసుపు, సింధూరము, పాలు మున్నగు పవిత్ర ద్రవ, ద్రవ్యాలతో-
అభిషేకం చేయడము సంప్రదాయానుసారంగా జరుగుతుంది.
(బాహుబలి యువరాజు, [అశోక సామ్రాట్టువలె ] యుద్ధములు చేసాడు.
రణభూమిలో రక్తపాతమును రోసాడు, ఫలితంగా "అహింసావాది"గా మారి,
"గోమఠేశ్వర స్వామి" గా వెలిసాడు.)
శ్రావణ బెలగొళ లోని బాహుబలి కి మహామస్తకాభిషేకమును చేయాలని
చాముండరాయ స్థిరసంకల్పముతో ఉన్నాడు.
తన సిరిసంపదలు, గొప్పదనాన్నీ లోకులకు చాటడానికి
ఈ కార్యమును ఒక సాధనముగా ఎంచుకున్నాడు.
Bhagavan Bahubali అత్యంత ఎత్తైన మహా విగ్రహము.
"నేనే ఈ విగ్రహానికి మహామస్తకాభిషేకము చేస్తాను" అన్నాడు.
భగవాన్ సంపూర్ణ అభిషేకము గొప్ప కార్యము.
దేవుని పెళ్ళికి అందరూ పెద్దలే!- అనేది సకల లోక విదిత జాతీయము.
కానీ- అమాత్యుడు - తన దర్ప, ఆడంబరములను ప్రకటించే
పరికరముగా దీనిని ఎన్నుకున్నాడు.
స్వామి కార్యములో ఎల్లరూ భాగస్వాములే కదా! =
ఈ విషయాన్ని విస్మరించాడు ఆయన.
బాహుబలీ స్వామి యొక్క పాదములు తడిసేదాకా పాలను -
స్వామి శిరసు పైనుండి పోసారు.
ఆపాదమస్తకమూ క్షీరధారలలో తడిసినప్పుడే
ఆ మహాభిషేకము పూర్తి అవుతుంది.
చిత్రంగా ఆ రోజు - Chamundaraya తెప్పించిన పాలు ఐపోతున్నప్పటికీ-
ఘన బాహుబలీ ప్రతిమ- పూర్తిగా తడవలేదు.
కానీ ఎన్ని కుంభాల పాలను పోస్తున్నప్పటికీ కాలి చీలమండ దాటడం లేదు.
అందరూ విస్మయచకితులౌతూ, ఎటూ పాలుపోని స్థితిలో మల్లగుల్లాలు పడ్తున్నారు.
అందరిలోనూ ఉత్కంఠ నెలకొనసాగింది.
"ఎక్కడనో ఏదో లోపం జరిగినట్లున్నది!
ఆ దొసగు ఏమిటో?" - అందరిలోనూ ఎంతగా ఆలోచనలు,
ముప్పిరి గొన్నప్పటికీ సమాధానము లభించ లేదు.
అమాత్యుడు (Ganga dynasty minister Chavundaraya)
రాజ్యం నలుమూలలనుండీ తెప్పించిన పాలు అన్నీ ఐపోయినవి.
అప్పుడు ఒక ముదుసలి స్త్రీ అక్కడికి వచ్చింది.
ఆమె చేతిలో "పాలు నింపిన గుల్లెకాయ" ఉన్నది.
"ఈ పాలను స్వామికి స్నానమునకై పోయాలి " అన్నది.
ఆమె ప్రార్ధనను పెడచెవిని పెట్టేసిన ద్వారపాలక భటులు,
"లోపలికి ప్రవేశము లేదు నీకు" అంటూ వెళ్ళగొట్టసాగారు.
అది తెలిసిన రాజు "ఆమెను ఆవరణలోనికి రప్పించండి" అంటూ
అమాత్య సచివులను పంపించాడు.
లోపలికి అడుగిడినది ఆ మహిళ.
తీరా చూస్తే .........................
చేతిలో అతి చిన్న గుళ్ళికాయెడు పాలు
(gullekai -outer shell of co-conut) మాత్రమే!
కొబ్బరి చిప్ప అంత పాలు ఏ మూలకి సరిపోతాయి?
ఇన్ని పాలను పోసిన తర్వాత కూడా తడవలేదు దైవము బొమ్మ!
రాజాజ్ఞ, రాణి అనుమతులతో
ఆ "అజ్జి" (అవ్వ ) తీసుకు వచ్చిన పాలను అర్చకులు తీసుకుని,
నిచ్చెనలతో కూర్చిన మంచెల మీదుగా ఎక్కారు.
అవ్వ పాలను వాళ్ళు పోసిన పిమ్మట జరిన అద్భుత దృశ్యము-
అందరినీ చకితులను చేసినది.
గుళ్ళికాయ అజ్జి తెచ్చిచ్చిన పాలు శీర్షమునుండి జారసాగాయి.
లిప్తపాటులో సంరంభం!
బాహుబలి నఖశిఖపర్యంతమూ- తడిసిముద్దైనాడు.
అటు పిమ్మట పాలు కారుతూనే ఉన్నవి.
అలాగ నిర్విరామ క్షీర వర్షాలతో మడుగు ఏర్పడింది.
ఆ కొలనులోని నీళ్ళు " పాల వెల్లువ లాగా- తెల్లగా ఉన్నవి.
అందుచే "బెలగొళ" అనే పేరు వచ్చింది.
కన్నడములో "బెల= తెల్లని/ శ్వేత;
(వెల్ల వేయుట; వెలుగు- మున్నగు పదాలకు మూలము ఇది)
కొల= కొలను
(“the Jaina’s white pond” నేడు ఆ పట్టణానికి కూడా
"Shravana-beli-kola") అనే పేరు వచ్చినది.
ఆమెకై అందరూ చూసారు, అంతటా వెతికారు.
"ఆమె ఎవరు? ఆమె ఏది? "
అపుడు వచ్చిన స్త్రీ- ఆమెయే జైన రక్షా దేవి "యక్షిణి పద్మావతి".
(Jain guardian angel called Yakshi Padmavathi, old woman or Ajji)
12 వ శతాబ్దమునాడు కట్టిన గుళ్ళు ఆ సీమలో ఉన్నవి.
గుల్లికాయి అజ్జి మండపము ప్రత్యేక వాస్తు, శిల్ప శైలీ చాతుర్యములను భాసిస్తూ,
సందర్శకులకు నేత్రపర్వాన్ని కలిగిస్తూన్నది.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి